مرحوم استاد شهید مطهری، آموزه‌ی «توکّل» را به شکل جالب و متفاوتی تفسیر می‌کنند و آن اینکه:

توکّل معنایش متعهدشدن و قبول کردن است. بر خلاف توکیل‏ که به معنای وکیل گرفتن و واگذار کردن کار به وکیل است.

در «توکل» دو عهده ‏دارى و دو تعهد است: یک عهده ‏دار شدن از طرف بنده که به معنی قبول کردن وظایفی است که از طرف خداوند به او واگذار شده است؛ و یک عهده دار شدن از طرف خدا که به معنی قبول کردن سرنوشت خوب که بنده به او واگذار کرده است. به عبارت دیگر توکل یعنی تو عهده ‏دار وظیفه خودت و طاعت خدا باش که اگر وظیفه خودت را خوب انجام بدهى، مطمئن باش که سرنوشتت به دست خدا خوب خواهد شد.

خداوند در قرآن کریم می‌فرماید:

«وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ انَّ اللَّهَ بالِغُ أمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَىْ‏ءٍ قَدْراً» (سوره طلاق، آیه 3)

 

منبع: مجموعه ‏آثار استاد شهید مطهرى، ج ‏27، ص 410 و 411



مشخصات

تبلیغات

محل تبلیغات شما

آخرین مطالب این وبلاگ

محل تبلیغات شما محل تبلیغات شما

آخرین وبلاگ ها

برترین جستجو ها

آخرین جستجو ها

Jeffrey فايده هاي موسيقي وب هواداران مهدی احمدوند roman شورای دانش آموزی دبستان عفت شوراب خاطرات با او نوحه اردبیل کتابهایی که خواندم و باید بخوانم... Stranger In a Strange Land