رسول خدا صلی‌الله علیه و آله به‌عنوان طبیبی مهربان از سوی خدا مبعوث شده‌اند تا انسان‌ها را از ظلمات و غفلت‌ها بیرون بیاورند و با تشخیص ریشه این بیماری‌های باطنی، درصدد درمان آن‌ها برآید.
بهترین توصیف پیامبر صلی‌الله علیه و آله در این رابطه را حضرت علی علیه‌السلام بیان می‌کنند. در آنجا که می‌فرمایند:
طَبِیبٌ دَوَّارٌ بِطِبِّهِ قَدْ أَحْکَمَ مَرَاهِمَهُ وَ أَحْمَى مَوَاسِمَهُ یَضَعُ ذَلِکَ حَیْثُ الْحَاجَةُ إِلَیْهِ مِنْ قُلُوبٍ عُمْیٍ وَ آذَانٍ صُمٍّ وَ أَلْسِنَةٍ بُکْمٍ مُتَتَبِّعٌ بِدَوَائِهِ مَوَاضِعَ الْغَفْلَةِ وَ مَوَاطِنَ الْحَیْرَة. 1
رسول خدا صلی‌الله علیه و آله طبیبى سیار است که بر سر بیماران حاضر میشود؛ و مرهم هایش را به‌خوبی آماده ساخته؛ و براى مواقع اضطرار و داغ کردن محل زخم‌ها ابزارش را گداخته است تا به هنگام نیاز براى قلب‌های نابینا، گوش‌های کر، و زبان‌های گنگ قرار دهد. با داروى خود در جستجوى بیماران فراموش‌شده و سرگردان است.
ایشان طبیبی هستند که با علم خدادادی در تشخیص این امراض باطنی دچار اشتباه نشده و داروی اشتباه تجویز نمی‌کنند. نه‌تنها در دسترس همگان قرار دارند، بلکه خود ایشان برای درمان به سراغ بیماران می‌روند.
در قبال درمان این بیماری‌ها اجر و مزدی نمی‌خواهند و نسخه‌های شفابخش او در قالب مواعظ و احادیث، در تمام اوقات و ایام آماده بوده و به سهولت در دسترس همگان قرار دارد.
بدون اینکه مخاطبین ایشان قشر خاصی از مردم باشد درصدد درمان و تعالی روحی همه انسان‌ها هستند. حتی آنان که فراموش‌شده‌اند و آنان که از بیماری خویش آگاهی ندارد و یا درمان مرض‌هایشان را درجاهای دیگر می‌جویند.
1. نهج البلاغة (للصبحی صالح) ؛ ص156
درباره این سایت